ಅಮೆರಿಕದ ಬೆಳವಣಿಗೆಗಳು, ರಷ್ಯಾ-ಉಕ್ರೇನ್‌ ಯುದ್ಧ ಮತ್ತು ಮಧ್ಯಪ್ರಾಚ್ಯ ಸಂಘರ್ಷದ ಕಡೆಗೇ ಇದ್ದ ವಿಶ್ವದ ಗಮನ, ಮಲೇಷ್ಯಾದಲ್ಲಿ ನಡೆದ 47ನೇ ಆಸಿಯಾನ್ ಶೃಂಗಸಭೆ ಮತ್ತು ಪೂರ್ವ ಏಷ್ಯಾ ಶೃಂಗಸಭೆ (EAS) ಅಳಿಸಿಹಾಕಿದೆ. ಇದು ಏಷ್ಯಾದ ಶಕ್ತಿ ಪ್ರದರ್ಶನ ಎಂದೇ ಪರಿಗಣಿತವಾಗಿದೆ. ಜಾಗತಿಕ ಬೆಳವಣಿಗೆಯ ಎಂಜಿನ್ ಮತ್ತು ಸ್ಪರ್ಧಾತ್ಮಕ ಜಗತ್ತಿನ ಕಾರ್ಯತಂತ್ರಗಳ ನಿರ್ಣಾಯಕ ಅಂಶವಾಗಿ ಏಷ್ಯಾ ಹೊರಹೊಮ್ಮಿದೆ. ಜಾಗತಿಕ ಆಡಳಿತದ ಭವಿಷ್ಯವನ್ನು ರೂಪಿಸಲು ಏಷ್ಯಾ ಅನಿವಾರ್ಯ ಎಂಬುದನ್ನು ಈ ಎರಡು ಶೃಂಗಸಭೆಗಳು ಸಾಬೀತುಮಾಡಿವೆ. ಈ ವರ್ಷದ ಆಸಿಯಾನ್ ಮತ್ತು EAS ಸಭೆಗಳಿಂದ ಮೂರು ವಿಶಾಲ ದೃಷ್ಟಿಕೋನಗಳು ಹೊರಹೊಮ್ಮಿದವು.
ಅಮೆರಿಕ ಇಂಡೋ-ಪೆಸಿಫಿಕ್ನಿಂದ ದೂರ ಸರಿಯುತ್ತಿಲ್ಲ:ಕೌಲಾಲಂಪುರದಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಶೃಂಗಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಅಮೆರಿಕ ಅಧ್ಯಕ್ಷ ಡೊನಾಲ್ಡ್ ಟ್ರಂಪ್ ಅವರ ಉಪಸ್ಥಿತಿಯು, ವಾಷಿಂಗ್ಟನ್‌ ಇಂಡೋ-ಪೆಸಿಫಿಕ್ನಿಂದ ದೂರ ಸರಿಯುತ್ತಿಲ್ಲ ಎಂಬುದನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತದೆ. ಟ್ರಂಪ್ ಅವರ ಎರಡನೇ ಅವಧಿಯ ಬಹುಪಾಲು ಅಮೆರಿಕ ಮೊದಲು, ಅಲ್ಲಿನ ವಸ್ತುಗಳಿಗೆ ಆದ್ಯತೆಯ ಮೇಲೆಯೇ ನಿರೂಪಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ. ಆದರೆ, ಆಸಿಯಾನ್ ಶೃಂಗಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸುವ ಅವರ ನಿರ್ಧಾರವು ಅಮೆರಿಕವು ಏಷ್ಯಾದ ಕಾರ್ಯತಂತ್ರದ ಮಹತ್ವವನ್ನು ಗುರುತಿಸುವುದನ್ನು ಮುಂದುವರೆಸಿದೆ ಎಂದು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ಟ್ರಂಪ್ ಅವರ ಮಲೇಷ್ಯಾ, ಜಪಾನ್ ಮತ್ತು ದಕ್ಷಿಣ ಕೊರಿಯಾ ಪ್ರವಾಸದ ಭಾಗವಾಗಿ, ಸಿಯೋಲ್‌ನಲ್ಲಿ ಚೀನಾ ಅಧ್ಯಕ್ಷ ಕ್ಸಿ ಜಿನ್‌ಪಿಂಗ್ ಅವರೊಂದಿಗಿನ ಸಭೆ ನಡೆಯಿತು. ಜಾಗತಿಕ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಅಸ್ಥಿರಗೊಳಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದ್ದ ಅಮೆರಿಕ-ಚೀನಾ ವ್ಯಾಪಾರ ಕದನದ ಉಲ್ಬಣವನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡುವುದು ಇದರ ಉದ್ದೇಶವಾಗಿದೆ.
ಅಮೆರಿಕದ ಇಂಡೋ-ಪೆಸಿಫಿಕ್ ಭದ್ರತಾ ದೃಷ್ಟಿಕೋನವು ಹೆಚ್ಚು ವಹಿವಾಟಿನ ವಿದೇಶಾಂಗ ನೀತಿಯನ್ನು ಅನುಸರಿಸುತ್ತಿದ್ದರೂ ಸಹ, ಅದು ಜೀವಂತವಾಗಿದೆ ಎಂಬ ಮೂಲ ಸಂದೇಶವು ಹೊರಹೊಮ್ಮಿತು. ಶೃಂಗಸಭೆಯಿಂದ ಹೊರಬಂದ ಎರಡನೇ ಪ್ರಮುಖ ಅಂಶವೆಂದರೆ, ವ್ಯಾಪಾರ ಸಂಘರ್ಷ ಸಾಮಾನ್ಯ ಎಂಬುದು. ಇದಕ್ಕೆ ಅಮೆರಿಕದ ರಕ್ಷಣಾತ್ಮಕ ಆರ್ಥಿಕ ನೀತಿಗಳೇ ಕಾರಣ. ಜಾಗತಿಕ ಸಂಬಂಧಗಳನ್ನು ಮರುಕ್ರಮಗೊಳಿಸಲು, ವ್ಯಾಪಾರವನ್ನು ಕಾರ್ಯತಂತ್ರದ ಪ್ರಮುಖ ಭಾಗವಾಗಿ ಬಳಸಬಹುದು ಎಂಬ ಕಲ್ಪನೆಯು ಈಗ ಭೌಗೋಳಿಕ ರಾಜಕೀಯ ಆಟವಾಗಿದೆ. ಮುಕ್ತ ವ್ಯಾಪಾರ ಮತ್ತು ಆರ್ಥಿಕ ಸಹಕಾರದ ತತ್ವಗಳ ಮೇಲೆ ಸ್ಥಾಪಿತವಾದ ಆಸಿಯಾನ್‌ಗೆ, ಈ ಪ್ರವೃತ್ತಿ ಅದರ ಮೂಲತತ್ವದ ಹೃದಯಭಾಗದಲ್ಲಿ ಹೊಡೆಯುತ್ತದೆ.
ಆಸಿಯಾನ್ ಶೃಂಗಸಭೆಯ ಜೊತೆಗೆ ಪ್ರಾದೇಶಿಕ ಸಮಗ್ರ ಆರ್ಥಿಕ ಪಾಲುದಾರಿಕೆ (RCEP) ಸಭೆಗಳನ್ನು ಆಯೋಜಿಸುವುದು ಉದ್ದೇಶಪೂರ್ವಕವಾಗಿತ್ತು. ಮಹಾನ್ ಶಕ್ತಿಗಳು ಆರ್ಥಿಕ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯತೆಯತ್ತ ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದರೂ ಸಹ, ಅನೇಕ ದೇಶಗಳು ಮುಕ್ತ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಗಳು, ನಿಯಮ ಆಧಾರಿತ ವ್ಯಾಪಾರ ಮತ್ತು ಬಹುಪಕ್ಷೀಯತೆಗೆ ಬದ್ಧವಾಗಿವೆ ಎಂಬ ಪ್ರತಿಪಾದನೆಯಾಗಿತ್ತು. ಇತರ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳು ಅನ್ಯಾಯದ ವ್ಯಾಪಾರದ ಮೂಲಕ ಅಮೆರಿಕದ ಲಾಭ ಪಡೆದಿವೆ ಎಂಬ ಡೊನಾಲ್ಡ್ ಟ್ರಂಪ್ ಅವರ ವಾದವು ಬಹಳ ಹಿಂದಿನಿಂದಲೂ ಕೇಳಿಬರುತ್ತಿದೆ. ಅವರ ಈಗಿನ ಆಡಳಿತವು ಅದೇ ಹಾರಿಯಲ್ಲಿ ಸಾಗುತ್ತಿರುವುದರಿಂದ ಜಾಗತಿಕ ವ್ಯಾಪಾರ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ನಂಬಿಕೆಯು ಕುಸಿಯುತ್ತಿದೆ. ಏಕೆಂದರೆ ದೇಶಗಳು ಸುಂಕಗಳು, ಪೂರೈಕೆ ಸರಪಳಿ ಆಘಾತಗಳು ಮತ್ತು ಬದಲಾಗುತ್ತಿರುವ ಮೈತ್ರಿಗಳ ಭೂದೃಶ್ಯವನ್ನು ನ್ಯಾವಿಗೇಟ್ ಮಾಡಲು ಹೆಣಗಾಡುತ್ತಿವೆ.
ಆಗ, ಮಲೇಷ್ಯಾದಲ್ಲಿನ EAS, ಅಂತಹ ಪ್ರಕ್ಷುಬ್ಧತೆಯ ನಡುವೆಯೂ ಏಷ್ಯಾ ತನ್ನ ಆರ್ಥಿಕ ಏಕೀಕರಣ ಯೋಜನೆಯನ್ನು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಹಿಡಿದಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಬಹುದೇ ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ಪರೀಕ್ಷಾ ಮೈದಾನವಾಗಿ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸಿತು. ಜಾಗತಿಕ ಕಿತ್ತಾಟಗಳ ಹೊರತಾಗಿಯೂ, ಏಷ್ಯಾ ಸಹಕಾರಿ ಚೌಕಟ್ಟುಗಳಲ್ಲಿ ಹೂಡಿಕೆ ಮಾಡಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಶೃಂಗಸಭೆಯು ಸಾಬೀತು ಮಾಡಿತು. ಇದು ಮೂರನೇ ಪ್ರಮುಖ ಅಂಶವಾಗಿದೆ. ಅದರಲ್ಲೂ, ಭಾರತವು ಈ ವಿಧಾನದ ಚಾಂಪಿಯನ್ ಆಗಿ ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಸ್ಥಾಪಿಸಿಕೊಂಡಿತು. ಭಾರತ ಗಮನಿಸಿದಂತೆ ಶೃಂಗಸಭೆಯ ಹೀಗಿದೆ.
ಶೃಂಗಸಭೆಯ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನ, ಸ್ಪರ್ಧಾತ್ಮಕತೆ, ಮಾರುಕಟ್ಟೆ ಗಾತ್ರ, ಡಿಜಿಟಲೀಕರಣ, ಸಂಪರ್ಕ, ಪ್ರತಿಭೆ ಮತ್ತು ಚಲನಶೀಲತೆಯ ವಾಸ್ತವಿಕತೆಗಳನ್ನು ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಬಹುಧ್ರುವೀಯತೆಯು ಉಳಿಯಲು ಮಾತ್ರವಲ್ಲದೆ ಬೆಳೆಯಲು ಇಲ್ಲಿದೆ. ಈ ಹೇಳಿಕೆಯು ಭಾರತದ ವಿಕಸನಗೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವ ವಿಶ್ವ ದೃಷ್ಟಿಕೋನವನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿದೆ. ಇದು ಸಿದ್ಧಾಂತಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಆರ್ಥಿಕ ವಾಸ್ತವಿಕತೆಯಲ್ಲಿ ಬಹುಧ್ರುವೀಯತೆಯನ್ನು ಆಧಾರವಾಗಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಪಶ್ಚಿಮವು ಒಳಮುಖವಾಗಿ ತಿರುಗಿದಾಗ, ಏಷ್ಯಾದ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳು ಮುಕ್ತ ಮತ್ತು ನಿಯಮ-ಆಧಾರಿತ ಸಹಕಾರವನ್ನು ಕಾಪಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಹೆಚ್ಚಿನ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ಹೊರಬೇಕು ಎಂಬ ಭಾವನೆಯನ್ನು ಇದು ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸುತ್ತದೆ.
ಭಾರತಕ್ಕಿರುವ ಅವಕಾಶಗಳು:ಆಸಿಯಾನ್ ಜೊತೆಗಿನ ಭಾರತದ ಸಂಬಂಧವು ಸಮಕಾಲೀನ ತುರ್ತುಸ್ಥಿತಿಯ ಮೇಲೆ ಏರ್ಪಟ್ಟಿದೆ. ಎಲ್ಲಾ ಪ್ರಾದೇಶಿಕ ಬಣಗಳಲ್ಲಿ, ಆಸಿಯಾನ್ ಏಷ್ಯಾದಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ಯಶಸ್ವಿ ಆರ್ಥಿಕ ಏಕೀಕರಣ ಯೋಜನೆಯಾಗಿ ಉಳಿದಿದೆ. ಇದು ದಕ್ಷಿಣ ಏಷ್ಯಾದ ಅನೈಕ್ಯತೆಗೆ ವ್ಯತಿರಿಕ್ತವಾಗಿದೆ. ದಕ್ಷಿಣ ಏಷ್ಯಾದ ಪ್ರಾದೇಶಿಕ ಸಹಕಾರ ಸಂಘ (ಸಾರ್ಕ್) ಹೊಳಪು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಆದರೂ, ಭಾರತದ ಗಾತ್ರ ಮತ್ತು ಪ್ರಭಾವವು ಸಾಂದರ್ಭಿಕವಾಗಿ ತನ್ನ ನೆರೆಹೊರೆಯವರಲ್ಲಿ ಆತಂಕವನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡುತ್ತಿದೆ.
ಇತ್ತೀಚಿನ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ನವದೆಹಲಿಯ ರಾಜತಾಂತ್ರಿಕತೆಯು ಸಂಯಮ ಮತ್ತು ಸಮತೋಲನದಿಂದ ಗುರುತಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ. ಮಾಲ್ಡೀವ್ಸ್, ಶ್ರೀಲಂಕಾ ಅಥವಾ ನೇಪಾಳದಲ್ಲಿ ಇರಲಿ, ಭಾರತದ ವಿಧಾನವು ದೇಶೀಯ ರಾಜಕೀಯಕ್ಕೆ ಗೌರವದೊಂದಿಗೆ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಸಹಾಯವನ್ನು ಸಂಯೋಜಿಸಿದೆ. ಇದು ನೆರೆಹೊರೆಯಲ್ಲಿ ವಿಶ್ವಾಸವನ್ನು ಪುನರ್ನಿರ್ಮಿಸಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡಿದೆ. ಇಂದು ಭಾರತವು ಇತರ ಹಲವು ದೇಶಗಳಂತೆ ಅಪಾರ ಅನಿರೀಕ್ಷಿತತೆಯನ್ನು ಎದುರಿಸುತ್ತಿದೆ. ಎರಡು ದೊಡ್ಡ ಆರ್ಥಿಕತೆಗಳಾದ ಯುನೈಟೆಡ್ ಸ್ಟೇಟ್ಸ್ ಮತ್ತು ಚೀನಾ ಎರಡರೊಂದಿಗಿನ ಅದರ ಆರ್ಥಿಕ ಪರಸ್ಪರ ಅವಲಂಬನೆಯು ಒಂದು ವಿಶಿಷ್ಟ ಸವಾಲನ್ನು ಒಡ್ಡುತ್ತದೆ.
ವಾಷಿಂಗ್ಟನ್‌ನ ವ್ಯಾಪಾರ ಪುನರ್ರಚನೆಗಳು ಮತ್ತು ಬೀಜಿಂಗ್‌ನ ದೃಢವಾದ ಆರ್ಥಿಕ ವಿಸ್ತರಣೆಯೊಂದಿಗೆ, ಸ್ಥಿತಿಸ್ಥಾಪಕತ್ವವನ್ನು ಖಚಿತಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಭಾರತವು ತನ್ನ ಮೌಲ್ಯ ಮತ್ತು ಪೂರೈಕೆ ಸರಪಳಿಗಳನ್ನು ಎಚ್ಚರಿಕೆಯಿಂದ ವೈವಿಧ್ಯಗೊಳಿಸಬೇಕು. ಈ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ, ಆಸಿಯಾನ್ ಸ್ಥಿರ ಮತ್ತು ಊಹಿಸಬಹುದಾದ ಪಾಲುದಾರಿಕೆಯನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ. ಭಾರತದ ಮುಕ್ತ ವ್ಯಾಪಾರ ಒಪ್ಪಂದ (FTA) ಈಗಾಗಲೇ ಗಣನೀಯ ಪ್ರಯೋಜನಗಳನ್ನು ಒದಗಿಸುತ್ತಿದೆ. ಆದರೆ ಬಳಕೆಯಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ಪ್ರಸ್ತುತ ಭೌಗೋಳಿಕ ರಾಜಕೀಯ ಬದಲಾವಣೆಯು ಈ ಸಂಪರ್ಕಗಳನ್ನು ಪುನರುಜ್ಜೀವನಗೊಳಿಸಲು ಅವಕಾಶವನ್ನು ನೀಡಬಹುದು.
"21 ನೇ ಶತಮಾನ ನಮ್ಮ ಶತಮಾನ- ಭಾರತ ಮತ್ತು ಆಸಿಯಾನ್‌ನ ಕಾಲ" ಎಂಬ ಘೋಷಣೆಯು ಆಸಿಯಾನ್ ಜೊತೆಗಿನ ಭಾರತದ ಪಾಲುದಾರಿಕೆ ಭವಿಷ್ಯದ ಹೇಳಿಕೆಯನ್ನು ಬಲವಾಗಿ ಪ್ರತಿಧ್ವನಿಸಿತು. ಇದು ಇಂಡೋ-ಪೆಸಿಫಿಕ್‌ನ ಆರ್ಥಿಕ ಮತ್ತು ಭದ್ರತಾ ವಾಸ್ತುಶಿಲ್ಪವನ್ನು ರೂಪಿಸುವಲ್ಲಿ ಮಹತ್ವಾಕಾಂಕ್ಷೆ ಮತ್ತು ಹಂಚಿಕೆಯ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯ ಸ್ವೀಕೃತಿ ಎರಡನ್ನೂ ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸುತ್ತದೆ. (ಈ ಲೇಖನದಲ್ಲಿ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದ ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಳು ಲೇಖಕರವು. ಇಲ್ಲಿ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದ ಸಂಗತಿಗಳು ಮತ್ತು ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಳು ಈಟಿವಿ ಭಾರತ್‌ ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಾಗಿರುವುದಿಲ್ಲ. )ಇವುಗಳನ್ನೂ ಓದಿ:.
